Benoit Rouquayrol & Auguste Denayrouze - بنوا ریکیول و آگوست دناریز
بنوا ریکیول در شهر اسپلین فرانسه 13در ژوئن 1826 متولد شد . او تحصیلات خود را در شهر اسپلین شروع کرد و سپس به دانشگاه رودز و بعد به مدرسه معادن در ساینت رفت وی بعدها یک مهندس معدن در یک شرکت خصوصی در آیرون شد .
وی به‌سرعت در شرکت پیشرفت کرد و در سال 1865 مدیر این شرکت شد . در طی این سال‌ها بسیاری از معادن فرومی‌ریزد و باعث مرگ‌ومیر کارگران می‌شود . به همین دلیل وی ایمنی هنگام کار را در اولویت قرارداد و به فکر راه‌حلی برای نجات جان کارگران معدن که در تونل‌های فروریخته قرارگرفته بودند و اغلب آن تونل‌ها با گازهای سمی پرشده بود افتاد .
حفاظت از کارگران معدن بسیار ضعیف بود و به‌هیچ‌عنوان امکان نجات آن‌ها درزمان حادثه و قرار گرفتن در معرض گازهای سمی وجود نداشت مگر اینکه به‌سرعت و با کمک افراد مستقر در سطح معدن ازآنجا تخلیه می‌شدند . سیستم‌های تهویه طبیعی نیز درزمان حادثه از بین می‌رفت. این وضعیت برای او غم‌انگیز و ناراحت‌کننده بود . وی تصمیم به ساخت و توسعه دستگاهی گرفت که به امدادگران به‌منظور نفوذ به معادن درحالی‌که قادر به تنفس معمولی باشند کمک کند .
در پی این اهداف او برای نخستین بار یک تنظیم‌کننده هوا در سال 1860 اختراع و ثبت کرد . وی با کمک دوست خود آگوست دناریز که یک واحد تولید لوازم غواصی داشت از این دستگاه برای تنفس در زیرآب استفاده کرد .
در16 ژانویه 1862 او اختراع دوم خود را بنام تجهیزات جداسازی ثبت کرد که یک مخزن فشار پایین بود و هوا داخل آن ذخیره می‌شد .در 25 اوت 1863 او اختراع سوم را ثبت کرد که یک پمپ بود که هوا را به داخل مخزن نصب‌شده بر روی کوله‌پشتی فرد ارسال می‌کرد . همچنین او یک طراحی بهتر برای آب‌بندی دستگاه انجام داد .
هنگامی‌که سه اختراع تکمیل و توسعه داده شدند آن‌ها را باهم ترکیب کرد .این یک کوله‌پشتی بود که داری یک مخزن هوا بود و از طریق تقاضاکننده هوا را به دهان فرد می‌رساند و مخزن هوا از طریق یک رابط شیلنگ با فشار پمپ پر می‌شد . فرد می‌توانست با پوشیدن این کوله‌پشتی تنفس کرده و شیلنگ پمپ را از مخزن جدا کرده و بتواند از محدوده شیلنگ فراتر رود . وی برای اولین بار با این سیستم هم غواصی نمود .
آگوست دناریز
در 1 اکتبر 1837 در مونت پری فرانسه متولد شد . در سال 1851 وارد برنامه آموزش نیروی دریایی فرانسه شد و در جنگ کریمه خدمت کرد . افسر فرمانده او درباره او می‌گوید : این مرد جوان بسیار بااستعداد برای یک حرفه در نیروی دریایی است بسیار باهوش و درس‌خوان باملاحظه ، ثابت ، متعصب و هر چیزی را سریع می‌آموزد .
در 8 اکتبر 1862 وی به درجه ستوانی ارتقاء یافت و در سال 1864 به علت عفونت در قفسه سینه از کار در دریاهای آزاد معاف شد و به او یک مرخصی سه‌ساله داده شد . او به اسپلین رفت تا به دوستش بنوا ریکیول ملحق شود و اختراعات جدید او را مشاهده کند . او در فکر این بود که اختراع سیستم تنفسی بنوا ریکیول که برای کمک به معدنچیان اختراع‌شده بود چگونه می‌تواند در نیروی دریایی بهره ببرد .
آگوست دناریز به پاریس نقل‌مکان کرد و در آنجا به‌طور فعال بر روی اختراع دستگاه تنفس بنوا ریکیول کارکرد او به کمک یک صنعتگر در پاریس بنام آیگلنس ایده‌ها و تغییرات خود را بر روی دستگاه بنوا ریکیول ایجاد کرد .
آگوست دناریز با بنوا ریکیول از طریق پست در ارتباط بود و جزئیات فنی دستگاه را برای ایجاد یک سیستم غواصی جدید و همچنین عملیات نجات بررسی می‌کردند .
آگوست دناریز متعهد به توسعه و ساخت دستگاه شد و کلیه پول خود که شامل 10 هزار فرانک بود و همچنین مبلغ 20 هزار فرانک از یک تاجر در اسپلین بنام کامیل مارسلسی دریافت کرد و مشارکت آگوست دناریز با بنوا ریکیول با همکاری کامیل مارسلسی بر روی ساخت و طراحی سیستم غواصی شروع شد .
پس از درگذشت بنوا ریکیول ، آگوست دناریز شرکت را به نام خودش تغییر داد و به نام کمپانی دناریز با توجه به ثروت مالی جمع شده به تولید چراغ گازی برای روشن کردن خیابان‌های فرانسه پرداخت.